Το φετινό Πάσχα, εκεί που το φως της Ανάστασης συναντά την ελπίδα, μια γυναίκα-σύμβολο του ελληνικού κινηματογράφου έζησε τη δική της σκοτεινή στιγμή. Η Ρίκα Διαλυνά, η εντυπωσιακή πρωταγωνίστρια του παλιού ελληνικού σινεμά, εκείνη με τη φωνή γεμάτη συναίσθημα και την αριστοκρατική ομορφιά, βρέθηκε αντιμέτωπη με έναν ξαφνικό εφιάλτη, μια πτώση στο ίδιο της το σπίτι, που λίγο έλειψε να την αφήσει καθηλωμένη για πάντα.
Μέσα σε μια στιγμή – χωρίς προειδοποίηση, χωρίς κάποιο σύμπτωμα – σωριάστηκε σαν σανίδα, όπως περιγράφει η ίδια. Ένα τρομακτικό “γδούπο” και μια κραυγή πόνου. Η κόρη της, η Ντέμη, σοκαρισμένη, κάλεσε ασθενοφόρο. Ο χρόνος πάγωσε.
Η Ρίκα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Ηρακλείου, όπου διαπιστώθηκε πως η σπονδυλική της στήλη είχε κυριολεκτικά κοπεί στα δύο. Και όμως – για ελάχιστα χιλιοστά – δεν επηρεάστηκε ο νωτιαίος μυελός. Από τύχη; Από θαύμα; Ίσως και από τα δύο.
Για πάνω από 20 ημέρες, βρίσκεται σε απόλυτη ακινησία, μέσα σε έναν νάρθηκα που ξεκινά από τον λαιμό και φτάνει μέχρι τη λεκάνη. «Φοβήθηκα ότι θα πεθάνω», λέει με τη φωνή της να μαρτυρά πόνο αλλά και καρτερικότητα. Ο φυσικός πόνος, αφόρητος. Ο ψυχικός, ίσως και βαθύτερος. Το να μη μπορείς να κινηθείς, να εξαρτάσαι από άλλους – για κάποιον που πάντα έλαμπε με την ανεξαρτησία του – είναι σκληρή δοκιμασία.
Ζει πλέον στο σπίτι της κόρης της, μακριά από τα φώτα της Αθήνας, στο Ηράκλειο. Η κοινωνική της ζωή περιορισμένη. Παρέα με δυο-τρεις φίλες και πολλές αναμνήσεις. Και όμως, ακόμα και τώρα, με την πλάτη στο κρεβάτι, διατηρεί μια απίστευτη ψυχραιμία. «Αυτό δεν είναι ατύχημα… είναι κακό μάτι», λέει με πικρία αλλά και μια δόση χιούμορ που μόνο οι άνθρωποι με ψυχή ανθεκτική μπορούν να διατηρήσουν.
Όσοι τη γνώρισαν, τη θαύμασαν ή απλά την αγάπησαν μέσα από τον ελληνικό κινηματογράφο, προσεύχονται σήμερα για την ανάρρωσή της. Για εκείνη τη γυναίκα που έφερε λάμψη και συναίσθημα σε τόσες γενιές θεατών, που τώρα χρειάζεται τη δική μας αγάπη και θετική σκέψη.
Ίσως το σώμα της να λύγισε προσωρινά… Αλλά η ψυχή της Ρίκας Διαλυνά δεν λύγισε ποτέ.
