Η μετακίνηση των διάσημων αγαλμάτων Moai στο Νησί του Πάσχα παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα αρχαιολογικά μυστήρια στον κόσμο. Νέα έρευνα, ωστόσο, έρχεται να ρίξει φως στον τρόπο με τον οποίο οι αρχαίοι κάτοικοι του νησιού κατάφεραν να μεταφέρουν αυτά τα τεράστια και βαριά αγάλματα στους διάφορους προορισμούς τους.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα αγάλματα δεν σύρονταν, όπως ήταν η επικρατούσα θεωρία μέχρι σήμερα, αλλά “περπατούσαν”. Η μετακίνησή τους γινόταν μέσω ενός έξυπνου συστήματος που βασιζόταν στη χρήση σχοινιών και στο κούνημα των αγαλμάτων. Ο τρόπος αυτός επέτρεπε στα Moai να “βηματίζουν” προς τον προορισμό τους.
Η θεωρία αυτή υποστηρίζει ότι μια ομάδα ανθρώπων μπορούσε να χειρίζεται τα αγάλματα, χρησιμοποιώντας σχοινιά δεμένα σε διαφορετικά σημεία, για να τα κουνήσει εμπρός και πίσω. Με αυτό τον τρόπο, το άγαλμα κινείτο όρθιο, κάνοντας μικρά βήματα προς τα εμπρός. Η συγκεκριμένη τεχνική θυμίζει τη μετακίνηση ενός ψυγείου ή ενός βαρέως αντικειμένου με ελεγχόμενη ταλάντωση.
Οι επιστήμονες που ανέπτυξαν αυτή τη θεωρία βασίστηκαν σε πειράματα που έδειξαν πως τα Moai ήταν κατάλληλα διαμορφωμένα ώστε να διευκολύνουν αυτή τη μέθοδο μεταφοράς. Με το κατάλληλο βάρος στη βάση τους και ένα ελαφρώς κυρτό σχήμα, ήταν δυνατό να ισορροπούν και να κινούνται με ελεγχόμενο τρόπο.
Τα Moai δεν είναι απλώς εντυπωσιακά λόγω του μεγέθους τους, αλλά και για την πολιτιστική τους σημασία. Οι ντόπιοι, γνωστοί ως Ράπα Νούι, τα έφτιαξαν για να τιμήσουν τους προγόνους τους και θεωρείται ότι τα αγάλματα ενσωμάτωναν πνευματική ενέργεια, γνωστή ως “Μάνα”. Η θέση των Moai ήταν στρατηγικά επιλεγμένη, προκειμένου να “προστατεύουν” τα χωριά τους, κοιτάζοντας προς το εσωτερικό του νησιού.
Παρά το γεγονός ότι υπήρξαν πολλές θεωρίες για το πώς τα Moai μετακινούνταν – όπως η χρήση ξύλινων κυλίνδρων ή ακόμα και εξωγήινων τεχνολογιών, η νέα έρευνα φαίνεται να προσφέρει μια πιο ρεαλιστική εξήγηση. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι αρχαίοι Ράπα Νούι χρησιμοποίησαν την ανθρώπινη επινοητικότητα και τη φυσική γνώση για να επιτύχουν αυτό το άθλο.
Αυτή η νέα θεωρία αποδεικνύει πως οι άνθρωποι εκείνης της εποχής είχαν αναπτύξει εξελιγμένες τεχνικές για τη μετακίνηση μεγάλων και βαρέων αντικειμένων χωρίς τη χρήση σύγχρονων εργαλείων, και το έκαναν με σεβασμό στη φύση και τη γεωμορφολογία του νησιού.
